Sharon Lewis (US/D) Blues Move2Blues Heusden-Zolder (20-02-2025) reporter & photo credits: Freddie info band: Sharon Lewis info club: Move2Blues © Rootsville 2025

Bluesdiva Sharon Lewis is een van de beste zangeressen in de hedendaagse blues scene in Chicago. Haar mix van soul, blues en R&B vormt de perfecte soundtrack voor haar unieke teksten. Sharon werd geboren in Texas en zong als kind in een gospelkoor. In 1975 verhuisde ze naar Chicago, waar ze sinds het begin van de jaren negentig actief is in de blues. Sindsdien heeft Sharon vier albums uitgebracht maar om die nog te kunnen terugvinden op het internet moet je door een mallemolen van chaos. In 2014 was er het uitbrengen van 'Rhythm Boy' waarna in 2016 'Grown Ass Woman' volgde en laatste in de rij is het in 2020 uitgebrachte 'Roses at the Top'

Op het in 2011 uitgebrachte 'The Real Deal' brengt ze ook een paar covers zoals Bill Withers' million selling hit 'Ain't No Sunshine'. Haar begeleidingsband bestaat uit de familie Özdemir met Kenan op gitaar, Levent aan de drums en uiteraard papa Erkan als bassist. Net als bij het concert van 'The Özdemirs vorig jaar zal ook Hammond en keyboardspeler Simon Oslender vanavond van de partij zijn. Om de vergelijkingen met Queen Koko Taylor te weerleggen is haar antwoord 'I'm The Real Deal'.

Het zijn 'The ödzemirs feat. Simon Oslender' die her vanavond de debatten komen te openen en dat doen ze met een prachtig instrumentale souljazz nummer. Het is meteen duidelijk dat Simon op zijn Hammond gesteund door het fijne gitaarwerk van Kenan hier vanavond als een rode draad doorheen het concert zullen waar te nemen zijn. De 'MC' is als vanouds Danny van 'Move2Blues' en die kreeg meteen het schaamrood op de wangen door vast te stellen dat de optredens met vrouwelijke frontvrouwen wat in de minderheid zijn geweest bij deze toch voor de rest uitstekende 'blues club'. Even bekomen van de eerste soulvolle twee nummers van 'The ödzemirs' and there she is, the star of the shown Sharon Lewis.

Openen doet ze meteen met een nummer van een andere nooit vergeten blues diva, Etta James en het nummer 'The Blues Is My Business (And Bussiness is Good)'. Meteen ook moeten we aan den lijve ondervinden dat Sharon ook een spraakwaterval is waarbij humor een grote rol zou komen te spelen. Wanneer ze een watertje werd aangereikt was het antwoord meteen duidelijk met 'what is this?'. Het in 1962 door Sam Cooke uitgebrachte 'Somebody Have Mercy' ook wel bekend door de liner note 'Tell Me What's Wrong With Me' was dan het volgende nummer. Bij het uitbrengen van dit nummer onstonden er de 'valse' geruchten alsof Sam Cooke zou leiden aan de big 'C'.

Bij deze Sharon Lewis is dit evenwel bittere ernst waarbij we de lange babbelpartijen toch enigszins konden tolereren net zoals ze het bijna volledige optreden zittend zou komen af te handelen. Plotseling kreeg Sharon dan ook de danser op het boven verdiep van het 'Muzecafé' in het vizier wat bij haar een kleine slappe lach kwam op te wekken.

Het betrof hier 'Allesandro' hier beter bekend als 'Sandro' al noemen er hem wel ook de broer van de hier in Limburg wereldberoemde Arturo Bellini. Prompt werd hij uitgenodigd op de 'bandstand' en dat was een big mistake. 'Sandro' werd uitgenodigd om als 'Go Go Man' te fungeren iets wat hij zich geen tweemaal liet zeggen maar nu was het plots ook de taak om hem terug van het podium te krijgen. 'Give Me One Reason' en Koko Taylor's 'Don't Put Your Hands On Me' brachten geen soelaas en zou ontstond het gevaar dat het een beetje de 'Allesandro Show' zou gaan worden. He's in heaven now!

Voor sommige aanwezigen was dit een reden voor het starten van een 'danceparty' bij anderen was dit er nu net een ietsje over, maar swingen deed het wel. Afbreken dan maar dit momentum en dat gebeurde dan met Stevie Wonder zijn 'Superstition' al wou 'Sandro' van geen wijken weten. Een eerste set die dan een beetje eindigde in een mineur met veel hilariteit en humor maar net met een Chicago bluesje te weinig.

Ook bij het begin van het tweede gedeelte bleef Simon Oslender zijn toetsen magistraal goed beroeren en hoopten we met z'n allen toch ook op wat meer 'Chicago Blues' en ja hoor, onze gebeden werden verhoord. Opener werd dan 'Hell Yeah' uit het album 'The Real Deal' en plots was daar 'Sandro' weer maar gelukkig werd het hem onmiddellijk duidelijk gemaakt dat hij op het einde nog een 'moment de gloire' zou krijgen...oef en dus verder met de blues.

Respectvol was wel dat ondanks haar 'C' ze al zittend toch nog bijzonder swingend voor de dag wist te komen en konden we genieten van haar blues 'n soul met haar original 'Chicago Woman'. Een nummer waarbij de Ödzemirs samen met Simon Oslender er een dosis funk kwamen in te steken. Op 'Reach Out and Love Someone' nam soul dan weer de bovenhand op 'Chicago Blues'. Ook de aanwezige Leo Gabriels kreeg dan een eervolle vermelding dat hij er 22 jaar geleden bij was op haar aantreden op het 'Chicago Blues Festival'.

Met haar humoristische quote van 'What? The Show Is Over' konden we toen ook meelachen en zo kregen we dan nog 'Don't Try To Judge Me' en deed deze Sharon Lewis haar nickname 'The Real Deal' alle eer aan. Even dan weer een bijzonder ontroerend momentum toen ze onder begeleiding van 'The Ödzemirs' nogmaals het verhaal van haar leven kwam te vertellen en onder een zeer lange maar hard aankomende intro resulteerde dit uiteindelijk uit in het bijzonder mooie en aangrijpende soulvolle 'Angel' waarna een staande ovatie haar richting uitkwam als dank voor deze avond. Met ook dank aan een perfecte begeleiding van 'The Ödzemirs'.

We kregen hier ondanks haar zware rugzak een zeer sterke dame te horen die met haar humoristische kwinkslagen me ook wel deden denken aan Betty Wirght tijdens haar 'live' vertolking van 'Tonight is the Night'. Respect niet anders dan respect en dat wist deze 'Sharon Lewis' dan ook op te wekken voor de aanwezigen hier bij 'Move2Blues'. Alles kwam dan toch nog goed ondanks de 80-jarige Allesandro, maar hoe kon een ontroerde Sharon dat nu weten ;-).

The Ödzemirs

Simon Oslender

moa hie se! het is den Eddy die het weer doet...